مراقبت تسکینی
مداخلات اصلی در مراقبت تسکینی
1. مدیریت درد
- مسکن‌های ساده (استامینوفن، NSAIDs در صورت اجازه کلیوی)
- اپیوئیدها (مورفین، فنتانیل، اکسی‌کودون) در درد شدید.
- داروهای کمکی (مانند گاباپنتین یا دولوکستین) در دردهای نوروپاتیک.
- رادیوتراپی موضعی برای درد ناشی از ضایعات استخوانی.
2. مدیریت مشکلات استخوانی
- بیفوسفونات‌ها (مثل زولدرونیک اسید یا پامیدرون) برای کاهش ضایعات لیتیک و پیشگیری از شکستگی.
- جراحی ارتوپدی یا سیمان‌گذاری ستون فقرات (vertebroplasty) در شکستگی‌های شدید.
- فیزیوتراپی و توانبخشی برای بهبود حرکت و کاهش ناتوانی.
3. مدیریت عوارض کلیوی
- پایش و تنظیم مایعات.
- پرهیز از داروهای آسیب‌رسان به کلیه (NSAIDs، برخی آنتی‌بیوتیک‌ها).
- دیالیز در موارد نارسایی کلیه پیشرفته.
4. پیشگیری و درمان عفونت‌ها
- واکسیناسیون: آنفلوآنزا، پنوموکوک.
- آنتی‌بیوتیک یا ضدویروس پروفیلاکسی در بیماران پرخطر.
- درمان سریع عفونت‌ها به دلیل ضعف ایمنی.
5. مراقبت تغذیه‌ای
- رژیم غذایی متعادل با پروتئین کافی (در حد مجاز برای بیماران کلیوی).
- مکمل‌های ویتامینی و مینرال‌ها در صورت نیاز.
- کنترل یبوست ناشی از داروهای اپیوئیدی.
6. حمایت روانی–اجتماعی
- مشاوره روان‌شناختی برای مقابله با اضطراب، افسردگی و ترس از مرگ.
- گروه‌های حمایتی بیماران و خانواده‌ها.
- آموزش خانواده در مورد نحوه مراقبت روزمره.
7. مراقبت در مراحل پایانی (End-of-Life Care)
- تمرکز بر آرامش بیمار به‌جای درمان تهاجمی.
- کنترل درد و علائم (مانند تنگی نفس، اضطراب).
- حمایت معنوی و فرهنگی مطابق با باورهای بیمار و خانواده.