پیشگیری از درگیری سیستم عصبی مرکزی (CNS prophylaxis):
- توصیه می‌شود برای بیماران با ریسک متوسط-بالا و ریسک بالا بر اساس شاخص IPI، به‌ویژه کسانی که بیش از یک محل خارج‌گرهی (extranodal) درگیر دارند یا LDH بالا دارند، یا بیماران با درگیری بیضه، کلیه یا غده فوق‌کلیوی انجام شود [II, A].
- متوترکسات با دوز بالا به‌صورت وریدی، با کنترل مؤثر بیماری مرتبط شناخته شده است [IV, C].
- بیماران مبتلا به ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV) معمولاً باید همان درمان بیماران HIV منفی را همراه با درمان ضدویروسی دریافت کنند [II, A].
- پیشگیری ضدویروسی یا پایش دوره‌ای DNA ویروس هپاتیت B و درمان ضدویروسی برای بیمارانی که قبلاً به HBV آلوده بوده‌اند و در طول درمان دچار فعال شدن مجدد ویروس می‌شوند، توصیه می‌گردد [III, A].
ارزیابی پاسخ به درمان
- اسکن FDG-PET/CT استاندارد توصیه‌شده برای ارزیابی پس از درمان در DLBCL است [I, A].
- در صورت باقی ماندن بافت متابولیک فعال، در صورتی که درمان نجات‌بخش مد نظر باشد، انجام بیوپسی توصیه می‌شود [III, A].
ارزیابی بین‌دوره‌ای:
- تصویربرداری میانی پس از سه تا چهار دوره درمان می‌تواند برای رد پیشرفت بیماری در عمل بالینی استفاده شود [V, B].
- تغییر درمان صرفاً بر اساس PET/CT بین‌دوره‌ای توصیه نمی‌شود [II, E]، مگر این که شواهد روشنی از پیشرفت بیماری وجود داشته باشد.
- انجام PET زودهنگام پس از یک یا دو دوره درمان، توان پیش‌بینی پیامد را نشان داده است، اما در حال حاضر باید تنها در کارآزمایی‌های بالینی انجام شود [II, D].
پیگیری (Follow-up)
- گرفتن شرح‌حال دقیق و معاینه فیزیکی هر سه ماه به مدت ۱ سال، هر ۶ ماه برای دو سال بعد، و سپس سالی یک بار، همراه با توجه به بروز تومورهای ثانویه یا عوارض دیررس شیمی‌درمانی توصیه می‌شود [V, D].
- شمارش سلول‌های خونی باید در ماه‌های ۳، ۶، ۱۲ و ۲۴ پس از درمان انجام شود و بعد از آن تنها در صورت وجود علائم یا یافته‌های بالینی مشکوک در بیمارانی که برای درمان بیشتر مناسب هستند، انجام شود [V, C].
- انجام حداقل تصویربرداری رادیولوژیک در ماه‌های ۶، ۱۲ و ۲۴ پس از پایان درمان با CT، رویکرد رایج است، اما شواهد قطعی مبنی بر سودمندی آن در بهبود پیامد بیماران در بهبودی کامل وجود ندارد و ممکن است خطر بروز بدخیمی‌های ثانویه را افزایش دهد [V, D].
- پایش روتین با PET توصیه نمی‌شود [V, E].