تشخیص لنفوم هوچکین

آزمایش‌های تشخیصی:
• معاینه فیزیکی: پزشک غدد لنفاوی بزرگ‌شده در گردن، زیربغل، کشاله ران و شکم را بررسی می‌کند.
• بیوپسی غدد لنفاوی: این روش، استاندارد طلایی برای تشخیص لنفوم هوچکین است. نمونه‌برداری معمولاً از یک غده لنفاوی درگیر انجام شده و زیر میکروسکوپ از نظر وجود سلول‌های “رید-اشترنبرگ” بررسی می‌شود. این سلول‌ها ویژگی بارز لنفوم هوچکین هستند.
• آزمایش‌های خون : برای بررسی علائم عفونت، کم‌خونی یا عملکرد اندام‌ها انجام می‌شوند.
• تصویربرداری:  برای مرحله‌بندی بیماری و بررسی گسترش آن استفاده می‌شود:
o سی‌تی‌اسکن (CT): برای بررسی غدد لنفاوی متورم و درگیری اندام‌ها.
o اسکن PET (پوزیترون):  برای ارزیابی فعالیت لنفوم و پیگیری پاسخ به درمان.
o ام‌آر‌آی (MRI): در صورت شک به درگیری نخاع یا مغز استفاده می‌شود.
• بیوپسی مغز استخوان : در مواردی که احتمال گسترش لنفوم به مغز استخوان وجود دارد، انجام می‌شود.

مرحله‌بندی لنفوم هوچکین:
مرحله‌بندی برای تعیین نوع درمان و پیش‌آگهی بیماری حیاتی است. مراحل بر اساس تعداد نواحی غدد لنفاوی درگیر و گسترش بیماری به اندام‌های خارج از سیستم لنفاوی مشخص می‌شوند:
• مرحله I: سرطان در یک ناحیه از غدد لنفاوی یا یک اندام منفرد خارج از سیستم لنفاوی یافت می‌شود.
• مرحله II: سرطان در دو یا چند ناحیه از غدد لنفاوی در یک سمت دیافراگم (ماهیچه‌ای زیر ریه‌ها) دیده می‌شود.
• مرحله III: غدد لنفاوی در دو طرف دیافراگم درگیر شده‌اند و احتمالاً طحال یا اندام‌های دیگر نیز درگیر هستند.
• مرحله IV: سرطان از سیستم لنفاوی فراتر رفته و به اندام‌های دوردست مانند کبد، ریه یا استخوان‌ها گسترش یافته است.