علل ابتلا
علل لنفوم هوچکین
علت دقیق لنفوم هوچکین به‌طور کامل شناخته نشده است، اما عواملی وجود دارند که خطر ابتلا به این بیماری را افزایش می‌دهند. به نظر می‌رسد که ترکیبی از عوامل ژنتیکی، نقص‌های سیستم ایمنی و عوامل محیطی در بروز این بیماری نقش داشته باشند.
عوامل احتمالی و فاکتورهای خطر:
۱. عوامل ژنتیکی:
- سابقه خانوادگی: داشتن یکی از اعضای خانواده مبتلا به لنفوم هوچکین، اندکی خطر ابتلا را افزایش می‌دهد که نشان‌دهنده‌ی نقش احتمالی عوامل ژنتیکی است.
- بیماری‌های ارثی: برخی اختلالات ارثی مانند سندرم داون، سندرم کلاین‌فلتر و سندرم ویسکوت-آلدریچ می‌توانند خطر ابتلا به انفوم هوچکین را افزایش دهند.
۲. نقص‌های سیستم ایمنی:
- ضعف سیستم ایمنی : افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند، چه به دلیل بیماری‌های زمینه‌ای مانند HIV/AIDS و چه به علت مصرف داروهای سرکوب‌گر ایمنی (مثلاً پس از پیوند عضو)، بیشتر در معرض خطر هستند.
- مونونوکلئوز (ویروس اپشتین-بار): ویروس اپشتین-بار (EBV) که عامل بیماری مونونوکلئوز است، با افزایش خطر لنفوم هوچکین در ارتباط است. این ویروس سلول‌های B را آلوده می‌کند و در برخی افراد ممکن است باعث تحریک فرآیند لنفوم‌زایی شود.
۳. سن و جنس:
- سن : معمولاً دو گروه سنی خاص را بیشتر درگیر می‌کند:
- جوانان، به‌ویژه بین ۱۵ تا ۳۵ سال (اوج شیوع اول)
- سالمندان، معمولاً بالای ۵۵ سال (اوج شیوع دوم)
- جنس : در مردان، به ویژه در گروه سنی جوان‌تر، شایع‌تر از زنان است. اما در گروه سنی مسن‌تر، این تفاوت کمتر می‌شود.
۴. عوامل محیطی و سبک زندگی:
- تماس با مواد شیمیایی: مواجهه با برخی مواد مانند آفت‌کش‌ها، علف‌کش‌ها و حلال‌ها ممکن است خطر ابتلا به لنفوم هوچکین را افزایش دهد.
- تماس با پرتوها : افرادی که در معرض سطوح بالای پرتوهای یون‌ساز بوده‌اند، مانند کسانی که تحت پرتودرمانی برای سرطان‌های دیگر قرار گرفته‌اند یا افرادی که در نزدیکی حوادث هسته‌ای زندگی کرده‌اند، ممکن است در معرض خطر بیشتری باشند.
۵. ویروس‌های دیگر:
- علاوه بر ویروس اپشتین بار (EBV)، ویروس‌های دیگری نیز در حال بررسی برای نقش احتمالی در بروز لنفوم هوچکین هستند. ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV)، ویروس لوکمیای سلول T انسانی (HTLV) و برخی هرپس‌ویروس‌ها از جمله این مواردند، هرچند نقش قطعی آن‌ها هنوز اثبات نشده است.