اهداف مراقبت تسکینی در CML:
- کاهش علائم جسمی مانند خستگی، درد، تهوع یا تنگی نفس
- حمایت روانی و اجتماعی برای بیمار و خانواده
- تصمیم‌گیری مشترک درباره درمان‌های آینده
- مدیریت عوارض درمان یا پیشرفت بیماری
چه زمانی به مراقبت تسکینی نیاز است؟
- در مراحل پیشرفته بیماری مانند بحران بلاست (Blast Crisis)
- در موارد مقاومت به چندین خط درمان یا غیرقابل تحمل بودن داروها
- در بیمارانی با بیماری‌های زمینه‌ای شدید که ادامه درمان هدفمند ممکن نیست
- یا حتی در مراحل مزمن، برای مدیریت عوارض داروها و کاهش استرس روانی
مداخلات مراقبت تسکینی شامل چه مواردی می‌شود؟
1. مدیریت علائم جسمی:
| علامت | درمان تسکینی |
| خستگی مزمن | بهبود خواب، ورزش ملایم، مکمل‌ها |
| درد استخوانی یا شکمی | داروهای مسکن (مانند پاراستامول، NSAIDs، یا مخدرها در موارد شدید) |
| تهوع/استفراغ | داروهای ضد تهوع (مثل متوکلوپرامید، اوندانسترون) |
| خارش پوست | آنتی‌هیستامین، مرطوب‌کننده‌ها |
| تنگی نفس | اکسیژن مکمل، داروهای ضد اضطراب در صورت نیاز |
2. حمایت روانی و اجتماعی:
- مشاوره روان‌شناسی برای بیمار و خانواده
- گروه‌های حمایتی
- حمایت در مواجهه با اضطراب، ترس از مرگ، ناامیدی
- کمک در تصمیم‌گیری درمانی (مثل ادامه یا قطع درمان)
3. برنامه‌ریزی برای مراقبت‌های پایانی (End-of-Life Care):
- بحث درباره اهداف درمان (Goals of Care)
- تعیین اولویت‌های بیمار (مانند عدم تمایل به بستری یا اقدامات تهاجمی)
- تهیه دستورالعمل پیشرفته (Advance Directive) در صورت لزوم
- مراقبت در منزل یا انتقال به مرکز تسکینی (Hospice) در پایان عمر
نقش تیم چندتخصصی در مراقبت تسکینی CML:
- پزشک متخصص خون (هماتولوژیست)
- پزشک تسکینی یا عمومی
- پرستار آموزش‌دیده در مدیریت درد
- روان‌شناس یا مددکار اجتماعی
- متخصص تغذیه
- روحانی یا مشاور معنوی (در صورت تمایل بیمار)