۱. شیمی‌درمانی (Chemotherapy)
▪ مرحله‌ی اول: القای بهبودی (Induction Therapy)
- هدف: از بین بردن بیشترین تعداد سلول‌های لوسمیک و رساندن بیماری به مرحله‌ی خاموشی (Remission)
- رایج‌ترین رژیم:
- ترکیب سیتارابین (Cytarabine) و آنتراسیکلین‌ها (مانند دانوروبیسین یا ایداروبیسین)
- معمولاً به‌صورت “۷+۳”: سیتارابین به مدت ۷ روز و دانوروبیسین به مدت ۳ روز
▪ مرحله‌ی دوم: شیمی‌درمانی نگهدارنده یا تلفیقی (Consolidation Therapy)
- پس از رسیدن به بهبودی، برای جلوگیری از بازگشت بیماری انجام می‌شود
- معمولاً شامل دوزهای بالاتر سیتارابین (HiDAC)
۲. پیوند سلول‌های بنیادی (Stem Cell Transplantation)
▪ پیوند آلوژنیک (از دهنده‌ی سازگار)
- در موارد AML با خطر بالا یا عودکرده
- ابتدا بیمار با دوز بالای شیمی‌درمانی یا پرتودرمانی آماده می‌شود، سپس سلول‌های بنیادی سالم پیوند زده می‌شوند
- خطرات: رد پیوند (GVHD)، عفونت، مرگ مرتبط با درمان
▪ پیوند اتولوگ (از سلول‌های خود بیمار)
- کاربرد کمتر در AML، معمولاً در شرایط خاص
۳. درمان‌های هدفمند (Targeted Therapies)
برای AMLهایی با جهش‌های خاص ژنی:
| جهش ژنی | داروی هدفمند |
| FLT3 | Midostaurin, Gilteritinib |
| IDH1 | Ivosidenib |
| IDH2 | Enasidenib |
| BCL-2 (در سالمندان) | Venetoclax (با azacitidine یا decitabine) |
۴. ایمنی‌درمانی (Immunotherapy) و آنتی‌بادی‌ها
- داروهایی مثل Gemtuzumab ozogamicin (یک آنتی‌بادی ضد CD33) در برخی زیرگروه‌ها استفاده می‌شود.
- تحقیقات در مورد CAR-T cell therapy در حال پیشرفت است.
۵. درمان حمایتی (Supportive Care)
شامل:
- تزریق خون و پلاکت
- آنتی‌بیوتیک‌ها و داروهای ضدقارچ
- کنترل تهوع، تب و درد
- داروهای محرک مغز استخوان در برخی موارد
۶. درمان AML در سالمندان یا افراد با شرایط وخیم:
- افراد بالای ۶۰–۷۰ سال یا کسانی که قادر به تحمل شیمی‌درمانی قوی نیستند:
- ترکیب داروهای Hypomethylating agents مثل Azacitidine یا Decitabine
- به‌همراه داروهای هدفمند مانند Venetoclax